ÜÇ SIFIR

Türklirasındanüçsıfırkalktıkalkalıkafamhalakarışık.İşim
hergünparayla… Neysekibüyükparalardeğiluğraştığım.Paranın
büyüğüküçüğüpekolmuyoraslındaama…

Hediyelikeşyadükkanımageçenkocabirgününsonundagelen
müşterilerinazlığındanşikayetettiğimbiranda,
“İyiakşamlar,” sesiylebaşımıkaldırıyorum, içerigirenortayaş, iyi
giyimlikadınmüşterininselamlamasıyla…

“İyiakşamlar. Nasılyardımcıolabilirim?” diyesoruyorumkendisine…
Hediyelikbirşeylerdüşündüğünü, birazbakmakistediğinibelirtiyor.
Raflardakipeştemallere, duvardakiseramiklere, vitrindeduran
biblolarabakıp, kararlıbirşekilde, “şunlar” diyereküçlüseramik
kuşu, “şu” diyerekbüyüknazarlığı, “şupeştemallerden de üçadet
almakistiyorum.” deyinceyüzümdeyayılantebessümleistediklerini
tezgahtatoparlıyorum. Birazöncekiolumusuzdüşüncemaklımdanuçup
gitmiş, bereketiylegeldibukadındeyip, satışlarındüzeleceğiniumut
ediyorumbir an.

Tezgahtaduranyeganeyardımcımhesapmakinesinielimealmış, gerekli
indirimiyaparakçıkantoplamıkendisinegöstererek 120 TL. olur size
dedim. “Peki” dedi.Keşkeindirimyapmasaymışımdiyegeçirdimiçimden.
Neyse, diyereksavdımpişmanlığımıaklımdan.Seçtiklerinihediye
paketiyapmamiçinayrıayrıgruplayarak, “buşekildedüzenleyin
lütfen” diyesöyledi. Bekletmemekiçinolancahızvetitizliğimle
paketledim. Kredikartıileödemekistediğinibelirterekkartını
uzattı. Kartıaldım, post cihazındangeçirdim, tutarıgirdim.
“Şifrenizlütfen” dedim. Yazarkasadan da fişikestim. Post cihazından
çıkanbelgeninbirkopyasını, kredikartınıveyazarkasadançıkan
fişimüşteriyeuzattım. Nadir müşterilerekullandığımkağıtçantalara
koyduğumhediyeliklerikadınauzattım, teşekkürederekdükandançıktı.

Neyse, en azındananahtarıkapıyasoktuğumandagenelgiderlerolarak
hesapladığımparaakşamınbusaatindekasanınartıhanesinegeçmişti.
En azındanbugünükurtarmıştım.

Elimdeduranfişinbirkopyasınıyazarkasanınbölmesinekoyarkan
gözlerimeinanamadım. Birkaçkezbaktımsa da olanolmuştu. 120 TL.’nin
yanınafazladanüçsıfırdahabasmıştım. 120.000 TL. oluyordu. Elim
ayağımakarışmıştı. Ne yapmıştım ben!..Hemenbankayıaradım.Durumu
açıkladım. Böylebiryanlışlıkvergidairesiilebaşımınbelaya
girmesidemekti. Kişiselbilgileringizliliğindendolayıbanatelefon
numarasınıvermemişlerdi. Banka müşterininbanaulaşmasını
sağlayacaktı.Kısabirzamansonramüşteribeniaradı. Kendisi de daha
sonrafarkettiğini, yarındükkanauğrayacağınısöylemişti. Biraz
rahatlamıştım. Amasorungiderilmemişti.Hemenmuhasebeyebakan
arkadaşımıaradım, durumuaçıkladım. Kötübirsorunolduğunubayağı
biruğraşmakgerektiğini, amaçözülmeyecekbir durum olmadığını
belirtti. O akşamuykubana haram olmuştu.

Ertesisabahmuhasebeciarkadaşıkapıdagörmekomuzumdakiyükünbiraz
daolsunhafiflemesinenedenolmuştu.
“Nasılyaptınböylebirşeyi?” diyesordu.
“Bak, göstereyim”dedim. Yan tarafımdaduranyazarkasanınrakamlarına
önce “120”, sonra “.”, sonra “000” basıp el alışkanlığıile “nakit
tuşu”nabasarak, işteaynenbunuyaptım. Dediktensonra, o anki
sesizlikdurumunvahimliğiniortayakoymuştu!.. O anışuan ifade bile
edemem!.. Yaptığımyanlışlığıbirkezdahayapmışolmanınşaşkınlığı
içerisindeydim. Yanlışlığıaşmışsalaklığaulaşmıştım.Sinirlerim
boşalmış, ağlamaklagülmekarasıgidipgeliyordum. Arkadaşımhalime
gülüyordu. İşiniçindennasılçıkacaktık.Hadibirkere 120.000
basmıştım, ikincikereböylebirhatayapmakakılkarıdeğildi. Gülmem
tamamıylaağlamayadönüşmüştü.
“Durbakalım, sakinol!” demiştimuhasebeciarkadaşım… İkinci
yanlışlığıiptalfişiiledüzeltmiştik.
“Sakinolki, buikiyanlışıbiranöncedüzeltelim” demişti.Derken o
dakendinitutamıyor, gülüyordu.

Müşterifişibanaulaştırmıştı.Birerkopyalarınıvergidairesine
yazacağımızdilekçeyeiliştirmekiçinalmış, sanıksandalyesindeifade
verensuçlulargibitümdetaylarıtektekanlatanbirdilekçeyazmış,
altına da imzamıatmıştım. İmzamdayaşananolayatüydikmekolmuştu.
20 Ağustos 2103
—
YENER BALTA