108- ACABALARLA BOĞUŞTUM…
“İnsanoğlu bilmediğini bilmez!” diye bir söz vardır.
Oysa bilmediğini bilmek gibi meziyet var mıdır?.
Bilenlerin saygı görmediği bir toplumda yaşıyoruz.
Ruhsal bozukluğu olanlarının, haksız kazanç sahiplerinin, köy ağalarının, fabrika ağalarının yoksulu sindirmek için her fırsatta onları suçladığını görüyoruz…
Oysa bilinsin ki suçlayan suçludur.
Suçsuz insanın suçlama ihtiyacı yoktur.
Bu nedenle, suçlanma korkusu ile bilir görünürüz bilmesek de.
Kimselere sormayız, acaba bildiklerim ne oranda doğru diye.
Doğru diye bellemişiz bir kere…
Halkımız arasında çok söylenir: “Su küçüğün söz büyüğün…”
Meğer bu sözün aslı şöyleymiş. “Sus küçüğün, söz büyüğün…”
Yani büyüklerin yanında küçüklere susmak düşer.
İnsan bunu öğrense yeter…
Ne var ki bilmediğimi yeni yeni öğreniyorum.
Daha milyarca bilmediğim olduğunu da biliyorum.
Yeni yeni öğrendiğim birkaç söz daha var.
Çok söylenir. Her duyanda canlanır duygular.
“Burası Muştur. Yolu yokuştur.
Giden gelmiyor, acep ne iştir?”
Meğer bu türküyü de yanlış biliyormuşuz: Muş değil de Huş’muş.
Bu Huş kasabası da Yemen yakınlarında imiş…
Osmanlı döneminde Yemende askerlik yapan atalarımız söylermiş.
Huş sözcüğünü bilmeyenlerimiz Huş’a Muş dermiş…
Türkülerimizde de böyle söyleyip durmuşuz.
Doğrusunu altmış yaşında öğrenmiş oluyoruz.
Biz de Atasözü gibi söyler dururuz.
“Ana gibi yar olmaz, Bağdat gibi diyar olmaz!”
Meğer bunu da yanlış biliyormuşuz.
Doğrusu şöyle imiş: “Ena gibi yar olmaz, Bağdat gibi diyar olmaz”
Yar’ın bir karşılığının da büyük uçurum olduğunu çoğu kimseler bilmez….
Ena Bağdat şehrinin yakınlarında büyük bir uçurumun adı imiş.
Anlaşılan şair uçurum yerine yar demiş…
Biz ise Ena’yı ana anlamışız; uçurum yerine kullanılan yar’ı da yar…
Daha bilmediğimiz ne kadar yanlış var…
Bunları Milliyet Gazetesi’nde okudum,.
Okurken acabalarla boğuştum.
Acaba doğru bildiklerimizin kaçı doğru, kaçı yanlış…
Doğru bildiklerinden kuşkulanan olgun bir insanmış…
Gaziantep’te Bugün, 1 Haziran 1990
109-KURBAN BAYRAMI MI?